Po niemal czterech dekadach brzeska publiczność ponownie może oglądać korzenioplstyczne rzeźby autorstwa Stanisława Jakubowskiego. Wystawę tych niezwykłych prac zorganizowała Powiatowa i Miejska Biblioteka Publiczna w Brzesku z inicjatywy rodziny w nawiązaniu do 25. rocznicy śmierci artysty. Na co dzień rzeźby znajdują się w zbiorach prywatnych potomków artysty w różnych miejscach w Polsce. Przed laty, w 1985 r., wystawiane były w ratuszu, gdzie siedzibę miał Miejsko-Gminny Ośrodek Kultury w Brzesku, a w 2020 r. w Muzeum Zagłębia w Będzinie.

Stanisław Jakubowski, rodowity brzeszczanin, z miastem związał większość swojego życia, inspiracje jego historią i symbolami widać także w niektórych rzeźbach – rozpoznać można gryfa z herbu miasta, koziołka z piwnym kuflem, pod drzewem odpoczywa natomiast brzeski emeryt – być może jest to sam rzeźbiarz, który wspominany był jako niestroniący od autoironii. Wernisaż wystawy zorganizowany we wtorkowy wieczór miał właśnie taki wspomnieniowy charakter. W licznym gronie rodziny, a także osób zaprzyjaźnionych oraz mieszkających w Brzesku i okolicach przywołano pamięć o Stanisławie Jakubowskim i podziwiano misterność jego rzeźb, które, kształtowane z korzeni, są zarazem dziełami przyrody i wytworami zdolnych rąk artysty. Wystawie towarzyszyły także przygotowane przez rodzinę: biograficzny filmik oraz album ze zdjęciami rzeźb. Korzenie – tytuł wystawy i wspólny element wszystkich prezentowanych na niej prac – to fragmenty drzewa, które wyobraźnia i ręce artysty mogą zmienić w wyjątkowe dzieła, ale też fragment nas samych, naszej przeszłości, miejsc i ludzi, z którymi jesteśmy związani. Korzeniami Stanisława Jakubowskiego było Brzesko, do Brzeska zatem powróciły także jego prace.

Wystawa dostępna dla odwiedzających do 31 stycznia 2024 r. w godzinach otwarcia biblioteki w sali wystawienniczo-odczytowej na II piętrze RCKB w Brzesku.

Stanisław Jakubowski (1920-1998) – pochodził z Brzeska, gdzie zdobył zawód ślusarza. Jako dziewiętnastolatek zaciągnął się na ochotnika do wojska. Uczestniczył w kampanii wrześniowej jako żołnierz 5. Pułku Artylerii Ciężkiej, następnie przebywał w niewoli. Po wojnie i pracy na Ziemiach Odzyskanych, powrócił do Brzeska. Do emerytury pracował w Zakładach Azotowych w Tarnowie-Mościcach. Po śmierci żony, Aleksandry, znalazł pocieszenie w twórczości artystycznej – korzenioplastyce. Zbierał korzenie drzew w lasach małopolskich, by następnie, inspirowany naturą, podkreślać ich kształty i kreować fantastyczne wizerunki posługując się powściągliwymi środkami: wygładzaniem, chropowaceniem albo nacinaniem, opalaniem lampą gazową czy elektryczną wypalarką oraz malowaniem lakierem bezbarwnym. Po dziesięciu latach miał już unikalną kolekcję niesamowitych dzieł korzenioplastycznych, które wystawił w 1985 r. w brzeskim ratuszu w Miejsko-Gminnym Ośrodku Kultury w Brzesku. Nowych inspiracji poszukiwał do końca życia, zapełniając kolejne przestrzenie domu drzewną sztuką.